سهم پرورش ماهی

از لحاظ جغرافیایی، چون اقیانوس ها بی حد و حصرن و بخش بزرگی از مساحت کره زمین رو تشکیل میدن، تصور غالب اینه که ماهی کافی برای استفاده به عنوان غذا برای جمعیت رو به رشد انسانی وجود داره. اما در حقیقت، تقاضای جمعیت رو به رشد، به ویژه توی کشورای فقیر، بیشتر از عملکرد پایدار دریاهاست. همزمان با صنعتی شدن و کم شدن ذخایر ماهی توی دریاها و رودخونه ها، پرورش ماهی و صدف  به سرعت در حال زیاد شدنه تا کمبودهای ماهی رو برطرف کنن. اما پرورش آبزیان مورد انتقاد شدیدی قرار گرفته، چون محیط بانان معتقدن که پرورش ماهی مشکلات زیست محیطی زیادی ایجاد میکنه و گونه های وحشی که قبلا به خاطر افزایش جمعیت در معرض تهدید قرار گرفتن، بیشتر تحت تاثیر قرار میگیرن. اما تجزیه و تحلیل کامل از لحاظ اکولوژی، اقتصادی و زیست محیطی نشون داده که تهدید زیست محیطی آبزی پروری خیلی کمتر از اینه که بخوایم پروتئین مورد نیاز این جمعیت انسانی رو به رشد رو با شکار از دریاها و رودخونه ها تامین کنیم.